Зерттеудің негізгі идеясы – жасушалардың биологиялық сигналдармен алмасуын қамтамасыз ететін ұсақ көпіршіктер, яғни жасушадан тыс везикулаларды (EVs) қолдану. Олар жүздеген ақуыздарды және генетикалық материалдың фрагменттерін тасымалдайды және жараның жазылу процестерін іске қоса алады.

Әдетте мұндай везикулалар адам немесе жануар жасушаларының дақылдарынан алынады, алайда бұл әдістің күрделілігі мен қымбаттығы өндірістің тиімділігін шектейді. Ғалымдар тобы күтпеген балама тапты: олар йогуртта кездесетін везикулаларды пайдаланды. 

«Олар биосәйкес полимерлерді біріктіріп, тіндерге шприц арқылы енгізуге болатын құрылым қалыптастырады. Гель тірі тіннің механикалық қасиеттерін имитациялайды және сонымен қатар жасушалармен «қарқынды байланысып», ешқандай қосымша химиялық қоспаларсыз олардың жазылу процесін ынталандырады», — деп түсіндірді зерттеушілер.

Қалыпты иммундық жүйесі бар тышқандарға жүргізілген тәжірибелер үміт күттірер нәтижелер көрсетті. Материал енгізілгеннен кейін ешқандай жағымсыз реакция тудырмаған және небәрі бір апта ішінде қайта қалпына келудің негізгі кезеңі болып саналатын жаңа қан тамырларының белсенді түзілуін ынталандырған. Сонымен қатар, биогель зақымдалған аймақта қабынуға қарсы микромортаны қалыптастыруға көмектесіп, жараның тезірек жазылуына ықпал етті.

Авторлардың айтуынша, йогурт сияқты қолжетімді көздерді пайдалану регенеративті материалдарды өндіруді едәуір жеңілдетіп, арзандатуы мүмкін. Бұл қазіргі әдістер жеткіліксіз болатын жаралар мен тін зақымдануларын емдеудің жаңа тәсілдеріне жол ашады.